Łysienie bliznowaciejące to choroba, która występuje dość rzadko. Jej skutkiem jest trwała utrata włosów i zastąpienie mieszków włosowych bliznami. Za łysienie bliznowaciejące odpowiada genetyka, ale też choroby autoimmunologiczne oraz przebyte infekcje. Leczenie nie jest łatwe, a utraty włosów nie da się skutecznie zahamować. Medycyna estetyczna pozwala przywrócić pacjentowi owłosienie drogą przeszczepu. Łysienie bliznowaciejące – charakterystyka
Łysienie bliznowaciejące jest bardzo rzadką chorobą. Występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn. Polega na utracie włosów wraz z mieszkami i pojawianiem się tkanki łącznej włóknistej, tworzącej blizny. Bardzo często stanowi jedno ze schorzeń wrodzonych, współwystępujące z zajęczą wargą, rozszczepem kręgosłupa, wodogłowiem. Wiąże się także z niektórymi chorobami autoimmunologicznymi, na przykład toczniem rumieniowatym. Nabyte łysienie bliznowaciejące to skutek przebytych infekcji i urazów (oparzeń chemicznych, odmrożeń).Łysienie bliznowaciejące – objawy
Łysienie tego typu może wystąpić zarówno u małych dzieci, jak u osób dorosłych, choć najczęściej objawia się pomiędzy 30. a 50. rokiem życia. Utrata włosów postępuje szybko lub stopniowo, najczęściej od obszaru ciemieniowego. Skóra głowy jest błyszcząca i cienka. Mieszki włosowe zanikają – dlatego włosy nie odrastają.Łysienie bliznowaciejące – leczenie
Leczenie łysienia bliznowaciejącego jest bardzo trudne. Trycholog wykonuje zespół specjalistycznych badań (między innymi trichskopię i trichogram), by dokładnie potwierdzić diagnozę i określić przyczyny. Następnie wdraża się leczenie – mezoterapię, karboksyterapię, kriomasaże, terapię promieniami UV, podawanie preparatów złożonych z peptydów i kwasu hialuronowego. Rozwiązaniem pozwalającym przywrócić pacjentowi komfort jest przeszczep włosów.