Definiując określenie „kaniula” należy wyraźnie wyodrębnić dwa znaczenia. Kaniula dożylna to rurka z tworzywa umieszczana tymczasowo w żyle pacjenta za pomocą stalowej igły w celu podania określonych preparatów. Kaniula stosowana w medycynie estetycznej to rodzaj zamkniętej na końcu rurki używanej najczęściej do aplikacji podskórnych. Kaniula w medycynie estetycznej
Kaniula używana w zabiegach medycyny estetycznej, czyli tzw. „tępa igła”, to elastyczna, zakończona łagodnie pusta rurka. Preparat podawany za jej pomocą lub odsysane z użyciem kaniuli płyny, przedostają się niewielkim otworem wyciętym z boku, a nie jak w przypadku tradycyjnej igły – na końcu. Dzięki tępemu zakończeniu, kaniula nie przecina tkanek, lecz je rozpycha, co umożliwia zredukowanie powstania krwiaków przy iniekcji. Kaniula – zastosowanie
Kaniula stosowana jest w medycynie estetycznej przede wszystkim w zabiegach wypełniających, które polegają na wstrzykiwaniu pod powierzchnię skóry preparatów polepszających wygląd oraz kondycję tkanki. Używa się jej np. podczas zabiegu mezoterapii igłowej czy lipolizy. Kaniula – zalety i wady
Do zalet kaniuli zdecydowanie zaliczyć należy to, że nie przecina tkanek i nie powoduje krwawień. Poza tym, otwór wtryskowy z boku nie pozwala na naruszenie nerwów, co sprawia, że w wielu przypadkach kaniula jest bezpieczniejsza niż tradycyjna igła. Jako jej wadę lekarze podają mniejszą precyzję w miejscach, w których jest ona bezwzględnie wymagana. Kaniula nie tnąc tkanek, lecz je rozpychając „wybiera” najłatwiejszą drogę, a nie tę, którą nadaje jej lekarz.